Ik was recent aanwezig op een event met een keynote speech.
En de spreker is een gevierd ondernemer, dat zat goed.
Er waren toffe one-liners, dat zat ook goed.
Verder… veel gemiste kansen. Zo veel mensen in de zaal, zo veel kansen om de mensen omver te blazen.
En dat had ze kunnen doen met een sterke intro, want die ontbrak.
De intro, lieve mensen, maakt of kraakt je speech.
Je opening zet de toon. En een sterke opening doet koppen draaien en monden openvallen.
Een sterke intro is een fantastische win-win, want, geeft jou als spreker bakken zelfvertrouwen om er te staan als je begint en trekt je publiek onmiddellijk mee. En vergis je niet, dat willen ze!
Natuurlijk vertel ik je hoe je sterkt opent:
Start bijvoorbeeld met een straffe uitspraak. Een beetje controverse, verdeeldheid opwekken kan goed werken.
Bijvoorbeeld: De vraag is niet of je speaker coaching nodig hebt, de vraag is wanneer!
Of open met een quote. I am a sucker for quotes.
Ik begin graag met:
Er zijn maar twee soorten sprekers, zij die liegen en zij die zenuwachtig zijn.
OF
Je moet geen goede spreker zijn om een goede speech te kunnen geven.
Durf het ingebakken worldview van je publiek uit te dagen. Start met een vraag die alles wat het publiek dacht te weten in vraag stelt.
Wist je dat…..? vragen.
OF
Heb je je al eens afgevraagd of A (wat iedereen denkt) of B (jouw controversiële visie)……meer waar is?
Durf verrassend uit de hoek te komen. Raak je publiek recht in hun hart, recht in hun vastgeroeste overtuigingen.
Sterk begonnen is half gewonnen en dat geldt zeker als je voor een groep gaat staan!
Steek-je-hand-op-vragen voor ultieme betrokkenheid
Ik zag aarzelend en dus zonder veel effect een soort van ‘steek je hand op als….’-vraag.
‘’Als ik zou vragen, steek je hand op als je ook vindt dat vrouwen minder ondernemen omdat ze meer zorg voor de kinderen op zich nemen dan zouden jullie dat [hand opsteken] wel doen.’
Je kent ze wel deze vragen, en je ziet het vaak anderen doen. Maar zou je het ook zelf doen?
Terwijl een steek-je-hand-op-vraag ook een mega win-win is. Ik leg het uit. Doe ik graag.
Ik noem dit ook audience qualification en collecting intelligence, dat is de dure Engelse term. Plat vertaald: ‘Je wilt weten welk vlees je in de kuip hebt.’
Voor de gemakkelijkheid noem ik het verder de hand-vraag.
Stel, je spreekt voor een groep ondernemers, vooral vrouwen, maar ook vrouwen in loondienst.
Dan kan je vragen stellen als:
Wie is ondernemer?
Wie onderneemt al meer dan 10 jaar?
Wie onderneemt al meer dan 5 jaar?
Wie zit er echt op de CEO stoel?
Wie heeft er investeerders?
De hand-vraag heeft twee super waardevolle neveneffecten.
Je krijgt als spreker een beter idee over welk vlees je in de kuip hebt. Weten wat voor soort mensen er tussen jouw publiek zitten, geeft jou vertrouwen. Je komt bijvoorbeeld te weten of er journalisten in de zaal zitten. Soms wil je dit weten. Of artsen. Of beginnende ondernemers. Waarom is dit zo belangrijk? Het helpt je om je onderwerp in hun leefwereld te brengen.
En, dit had je waarschijnlijk nog nooit bedacht, zulke vragen zorgen bij het publiek voor een gevoel van veiligheid. Als je in een publiek zit waar je amper iemand kent, is het fijn om te weten wie er in de zaal zit en wat die mensen ongeveer denken. Is dat belangrijk voor jou als spreker? Hell yeah, de sfeer in de zaal is belangrijk voor het succes van jouw speech.
De antwoorden (in dit geval het aantal handen dat omhoog gaat) geven jou de kans om te reageren en om een gesprek aan te gaan. Het verhoogt de relevantie van wat je komt vertellen.
Met hand-vragen kan je ook een aanloop nemen naar een gevoelig onderwerp.
Wie is er tevreden van de omzet van haar bedrijf?
Wie wil er wel wat meer verdienen?
Wie wil er volgend jaar verdubbelen?
(Van veilige vragen)
Wie zet er meer dan 100k om?
Wie zet er meer dan 200k om?
Wie zet er meer dan 500k om?
(Naar gedurfde vragen)
Als je eerste vraag aan een koud publiek is ‘wie zet er 500k om?’ Zal je niet veel reactie krijgen, door die aanloop te nemen krijg je wel reactie of je gedurfde vraag.
Experimenteer hier mee. Het is leuk en superwaardevol.
Een goede anekdote kan viraal gaan
De anekdotes die veel potentieel hadden, kwamen niet tot leven.
Jammer, zooo jammer.
Een goede anekdote is kort, relevant en heeft een duidelijke clue.
Je wilt met voldoende woorden, juist geplaatste pauzes en levendige intonatie een situatie schetsen waarbij er nieuwsgierigheid ontstaat.
Om die dan in te lossen. Zo blijft de anekcdote beter hangen.
Voorbeeld: het verhaal van Zelda La Grange die Nelson Mandela voor het eerst ontmoette.
De magie van die ontmoeting kan alleen bevat worden als er eerst voldoende, maar zeker ook niet te veel, opbouwende elementen aangegeven worden.
“Ik werd opgevoed met het idee dat Nelson Mandela een terrorist was, een gevaarlijk man. Die voor mij uit een totaal andere, voor mij onzichtbare wereld kwam. Door de apartheid leefden we in gescheiden werelden.. En blanke mensen hadden simpelweg geen idee hoe het er aan toeging in de levens van zwarte mensen.
Toen ik op het werk plots een elegante, zelfzekere, minzame voor me zag die mij de hand reikte en recht door me heen keek,, had ik geen idee wat er gebeurde. In zijn ogen zag ik zeeën van menselijkheid. Mijn wereld stond even stil. Niets van wat ik heel mijn leven voor waar had aangenomen klopte nog.”
Zo zorg je voor puntje-van-de-stoel-momenten.
Ik heb het over de cliffhangers, je weet wel, de reden waarom jij toch altijd naar die volgende Netflix aflevering doorgaat. Zo wil jij nu ook weten wat er vervolgens gebeurt na de ontmoeting tussen Zelda en Nelson Mandela.
Een sterk slotakkoord blijft lang nazinderen
Geen climax op het einde. Eerder een gevoel van ‘oh, is het gedaan?’ Damn, wat een gemiste kans.
Jij wilt bij de start al helder hebben naar welk effect je wilt toewerken.
En je mag daar heel expliciet over zijn. Of net geheimzinnig. Ik adviseer je wat het beste is voor jouw talk als het zover is.
Een effect kan zijn:
Dat je publiek denkt ‘wat zij kan, kan ik ook!’
Dat je publiek voelt ‘Hell yeah, let’s do this!!’
Ik geef zelf vaak richting met: ‘Als er één ding dat ik wil dat je uit deze talk haalt, is het …..’
Deze cue zorgt ervoor dat mijn publiek alle info die mijn punt versterkt eruit gaat filteren en als in een crescendo laten aanzwellen in hun hoofd.
Je einde moet altijd terugverwijzen naar je intro. Zo maak je de cirkel rond. Vindt ons brein geweldig!
Jouw einde moet een applaus ontlokken!! Voor minder gaan we niet.
Doodjammer dus, die keynote van gemiste kansen. Want zoals dat ook vaak gaat met gevierde ondernemers, ze krijgen geen bloed eerlijke feedback van hun directe omgeving.
Voor jou wil ik het anders. Het kan anders: meeslepend, vurig, memorabel. En dat is dus nog niet eens zo moeilijk.